گزارش‌های تحلیلی ـ ‏ مجازات اعدام: ماشین ‏کشتار دولتی در ایران

10/01/2024
گزارش
en fa
Ying Tang / NurPhoto / NurPhoto via

فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر (‏FIDH‏) و سازمان عضو ‏آن جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران (‏LDDHI‏) ‏چندی پیش دومین گزارش‌ تحلیلی درباره‌ی ایران را ‏منتشر کردند. [1] در این مجموعه از گزارش‌‌های موضوعی، ‏جنبه‌های اساسی ‏و علت‌های اصلی بحران مداوم حقوق ‏بشر در ایران ‏مورد تحلیل قرار می‌گیرد.‏

گزارش‌ دوم با عنوان مجازات اعدام: ماشین کشتار دولتی در ایران در آخر ماه نوامبر ۲۰۲۳ به زبان انگلیسی منتشر ‏شد و آمار جدول اعدام‌ها در آن تا تاریخ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۳ ‏را دربر می‌گیرد. بیانیه‌ی توضیحی حاضر به فارسی که در روزهای ‏آغازین سال ۲۰۲۴ منتشر می‌شود، آمار کل سال ۲۰۲۳ را ‏دربر می‌گیرد.‏ جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران (‏LDDHI‏) در سال ‏‏۲۰۲۳، دست‌کم ۸۶۷ اعدام را ثبت کرده است. ‏از این تعداد، ۴۹۷ تن به‌اتهام‌های مربوط به مواد مخدر (شامل ‏شش تن به‌اتهام قتل و مواد مخدر) و پنج کودک‌متهم به ‏‏‌اتهام قتل اعدام شدند. گزارش حاضر با تحلیل استفاده‌ی دولت‌مردان جمهوری ‏اسلامی از مجازات اعدام نشان می‌دهد که آن‌ها به ‏تعهدات ایران بر اساس عهدنامه‌های بین‌المللی حقوق ‏بشر که ایران عضو آن‌هاست، پایبند نیستند.‏

در گزارش‌ کنونی به‌ویژه موضوع‌های زیر مورد بررسی قرار ‏می‌گیرند: طیف گسترده‌ای از جنایت‌هایی که مجازات ‏اعدام برای آن‌ها مقرر شده است؛ محاکمه‌های ناعادلانه‌ای ‏که اغلب به صدور حکم اعدام می‌انجامند؛ و استفاده از ‏مجازات اعدام برای کودکان، زنان، اقلیت‌های دینی و ‏قومی؛ و معترضان ضد دولتی.‏

شمار زیاد اعدام‌ها چندین دهه جمهوری اسلامی را پس از چین در رتبه‌ی دوم اعدام‌کنندگان جهان قرار داده است. ایران تا سال ۲۰۱۷ از نظر ‏سرانه‌ی اعدام‌ها در رتبه‌ی اول جهان بود و در سال ۲۰۲۲ با افزایش تعداد اعدام‌ها دوباره به این رتبه بازگشت. در سال ۲۰۲۳ شمار اعدام‌ها به ‏بالاترین میزان در هشت سال گذشته، دست‌کم ۸۶۷ تن، رسید. آمارها همه حداقلی هستند و شمار واقعی آن‌ها احتمالاً بیشتر است، زیرا ‏دولت‌مردان آمار رسمی حکم‌های صادرشده‌ی اعدام و اعدام‌های اجراشده را منتشر نمی‌کنند.‏

در جریان جنبش اعتراضی «زن، زندگی، آزادی» که در ‏سپتامبر ۲۰۲۲ آغاز شد، بیش از ۲۰۰ معترض با ‏اتهام‌هایی مواجه شدند که مستوجب اعدام بود. از این ‏عده، شماری پس از ماه‌ها به حکم‌های طولانی زندان و ‏بعضاً زندان در تبعید محکوم و شمار کمی با وثیقه آزاد ‏شدند. حداقل هشت معترض نیز اعدام شدند: دو تن در ‏سال ۲۰۲۲ و شش تن در سال ۲۰۲۳ (یک تن از آن‌ها ‏در حضور مردم). در پایان سال ۲۰۲۳، در حدود۱۵۰ تن ‏هم‌چنان با چنین اتهام‌هایی مواجه بودند. ۲۰ تن نیز به ‏اعدام محکوم شده و در انتظار نتیجه‌ی رسیدگی ‏در تجدیدنظر بودند. شماری از زندانیان سیاسی نیز که ‏از سال‌های پیش در زندان به‌سر می‌بردند در سال ۲۰۲۳ ‏اعدام شدند. حکم اعدام شمار دیگری در دیوان‌عالی ‏کشور تایید شده که آن‌ها را در خطر اعدام قرار داده ‏است.‏

‏* برای آمار اعدام در سال‌های ۱۹۷۹-۲۰۰۸، نگاه کنید به ایران: مجازات اعدام - سیاست دولتی ایجاد وحشت، آوریل ‏۲۰۰۹، ‏صفحه‌ی ۷.
‏** شامل ۶ تن به اتهام قتل و مواد مخدر.‏

گزارش‌ه‏ای مشروح قبلی درباره‌ی اعدام‏
‏ــ ایران: مجازات اعدام - سیاست دولتی ایجاد وحشت، ‏آوریل ‏۲۰۰۹؛ ‏https://fidh.org/6579‎. ‏
‏ــ ۲۵‏‎ ‎سال پس از اعدام‌های ۱۳۶۷ هنوز اثری از عدالت ‏نیست. ‎
‏ــ مجازات اعدام برای جرایم مربوط به مواد مخدر در ‏ایران‎.
‏ــ هیچکس از آن در امان نیست ـ به‌کارگیری گسترده‌ی ‏مجازات اعدام در ایران.

جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران (‏LDDHI‏) ‏

بیشتر بخوانید