با درود و آرزوی الغای مجازات اعدام، از این بیانیه در مخالفت قاطع با مجازات اعدام استقبال می‌کنیم. با توجه به جمله‌ای که در یکی از بندهای این بیانیه آمده است («خواست لغو حکم اعدام، که پیش‌تر نیز از سوی زنان دادخواه، فعالان فمینیست، مادران صلح، مادران پارک لاله، کارزار لگام، امضاکنندگان منشور مطالبات حداقلی، تشکل‌های کارگری، تشکل‌های صنفی، فعالین بازنشستگان، کانون نویسندگان، دانشجویان، و خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام مطرح شده است...»)، یادآوری دوستانه‌ای را به تنظیم‌کنندگان آن ضروری می‌بینیم چون دیگرانی که از چندین دهه پیش در این زمینه کوشیده‌اند از قلم افتاده‌اند.
جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران (LDDHI) چندین دهه است علیه مجازات اعدام در هر شرایطی و به هر اتهامی مبارزه کرده است. علاوه بر نشر چندین گزارش و پژوهش درباره‌ی این مجازات که پیوند به آن‌ها در زیر خواهد آمد، رئیس جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران، آقای عبدالکریم لاهیجی، مقاله‌های مختلفی در این زمینه نوشته و نخستین بار در بهار سال ۱۳۶۵، «میثاق ملی لغو اعدام» را در «نشریه‌ی حقوق بشر» منتشر کرده که در وبسایت رادیو زمانه هم بازنشر شده است.
پرستو فروهر در کتاب خود «بخوان به نام ایران» از انتشار اعلامیه‌ی حزب ملت ایران («در راستای لغو کیفر اعدام») به‌قلم زنده‌یاد داریوش فروهر در سال ۱۳۷۶ یاد می‌کند که داریوش فروهر آن را برای آقای لاهیجی فرستاده و در نامه‌ای همراه آن «خطاب به دوست عزیزم کریم لاهیجی» از «راهنمایی‌های تو در این راستا... سپاسگزاری» کرده و نوشته «در تکاپو هستم انجمنی با هدف لغو کیفر اعدام در ایران پدید آورده شود که در این زمینه هم دیدگاه‌های تو بسیار ارزنده است.» (ص ۳۸۹).
برخی گزارش‌های جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران درباره‌ی مجازات اعدام
* ایران: مجازات اعدام - سیاست دولتی ایجاد وحشت، آوریل ۲۰۰۹.
* ۲۵ سال پس از اعدام‌های ۱۳۶۷ هنوز اثری از عدالت نیست؛ ۲۰۱۳.
* مجازات اعدام برای جرایم مربوط به مواد مخدر در ایران؛ ۲۰۱۵.
* هیچ‌کس از آن در امان نیست ـ به‌کارگیری گسترده‌ی مجازات اعدام در ایران؛ ۲۰۲۰.
و
* آخرین گزارش: مجازات اعدام: ماشین کشتار دولتی در ایران؛ ۲۰۲۳-۲۰۲۴.