نرگس محمدی از این حکم تازه‌ی ۱۵ ماه حبس تعزیری به اتهام «تبلیغ علیه نظام» (ماده‌ی ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی) به‌خاطر حمایت از حق تظاهرات مردم در رابطه با اعتراض های جاری در ایران که شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران صادر کرده در روز ۱۷ مهر ۱۴۰۱ مطلع شد. خانم محمدی در حبس خودسرانه در زندان اوین تهران از این حکم اطلاع یافت. دادگاه به دلیل خودداری خانم محمدی از حضور در جلسه‌ی محاکمه حکم را غیابی صادر کرد. این حکم شامل چندین مجازات تکمیلی است ازجمله: «معرفی ماهانه به فراجا (فرماندهی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی) به مدت دو سال، ممنوعیت خروج از کشور به مدت دو سال و منع عضویت در احزاب، دستجات و گروه‌های سیاسی به مدت دو سال و پاکسازی مناطق شهری یکی از شهرها از زباله روزانه چهار ساعت به مدت سه ماه.» این حکم قابل تجدیدنظرخواهی است. با این حال، خانم محمدی در گذشته با علم به این‌که حکم‌های صادر شده تایید خواهند شد و برای مشروعیت‌ندادن به رای دادگاه از تجدیدنظرخواهی خودداری کرده است.
این سومین حکمی است که طی یک سال و نیم گذشته علیه خانم محمدی صادر شده و مجموع حکم وی را به ۱۱ سال و ۹ ماه زندان همراه با ده‌ها ضربه شلاق و انواع ممنوعیت‌ها رسانده است. خانم محمدی در اردیبهشت ۱۴۰۰ به اتهام «تبلیغ علیه نظام» (ماده‌ی ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی) به ۳۰ ماه زندان تعزیری محکوم شد. وی در دی ماه ۱۴۰۰ به اتهام «تجمع و تبانی برای اقدام علیه امنیت کشور» (ماده‌ی ۶۱۰ قانون مجازات اسلامی) و «اقدام علیه امنیت کشور و اخلال در نظم عمومی» (احتمالاً ماده ۵۰۸ قانون مجازات اسلامی) به ۸ سال و ۲ ماه زندان محکوم شد.
رونده‌ی دیگری به دلیل «نافرمانی مدنی» با شکایت نهادهای امنیتی و دادستان زندان قرچک در دادگاه کیفری یک شعبه ۱۰۱ شهر ری علیه خانم محمدی در دست رسیدگی است، به این دلیل که خانم محمدی اعلام کرده که آرای غیرقانونی و ناعادلانه دادگاه‌های وابسته به سازمان‌های اطلاعاتی را قبول ندارد و نافرمانی مدنی می‌کند.
خانم نرگس محمدی، روزنامه‌نگار و سخن‌گوی سازمان غیردولتی کانون مدافعان حقوق بشر است. او در راه الغای مجازات اعدام در ایران مبارزه کرده و در سال ۲۰۱۱ جایزه‌ی پر آنگر دولت سوئد را به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری دریافت کرده است.
برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران یادآوری می‌کنند که نیروهای امنیتی نرگس محمدی را روز ۱۶ نوامبر ۲۰۲۱ (۲۵ آبان ۱۴۰۰) هنگام حضور در مراسم یادبود یکی از قربانیان کشتار خیابانی معترضان آبان ۱۳۹۸ با خشونت دستگیر کردند و به زندان اوین بردند. خانم محمدی همان روز به سلول انفرادی در زندان اوین منتقل شد تا حhttps://fidh.org/26962کم صادرشده در اردیبهشت ۱۴۰۰ را بگذراند. خانم محمدی در ۲۹ دی ۱۴۰۰ به زندان قرچک و سپس در تیرماه ۱۴۰۱ با تمام زندانیان سیاسی زندان به زندان اوین منتقل شد.
خانم محمدی پیش‌تر بیش از پنج سال در زندان زنجان در حبس خودسرانه به سر برده و طی آن وضع سلامتی او رو به وخامت رفته بود و او در معرض آزار جنسی و تهاجم جسمانی قرار گرفته بود. او در تاریخ ۸ اکتبر ۲۰۲۰ (۱۷ مهر ۱۳۹۹) آزاد شد.
برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران محکومیت تازه‌ی خانم محمدی و آزار بی‌وقفه‌ی قضایی او را که به قصد به‌سکوت‌کشاندن و مجازات او به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری انجام می‌شود، به‌شدت محکوم می‌کنند. برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران هم‌چنین تداوم حبس خودسرانه‌ی خانم محمدی را محکوم می‌کنند و با توجه به پیشینه‌ی مقام‌های دولت ایران در محروم کردن خانم محمدی و کلیه‌ی مدافعان حقوق بشر در ایران از مراقبت پزشکی، نگرانی خود را از احتمال تهاجم به او و خطر وخامت حال او ابراز می‌کنند.
برنامه‌ی نظارت و جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران از مقام‌های دولت ایران می‌خواهند امنیت و سلامتی جسمی و روانی خانم محمدی را در هر شرایطی تضمین کنند، کلیه‌ی اتهام‌های او را لغو و فوری و بی‌قیدوشرط او و کلیه‌ی مدافعان حقوق بشر در حبس خودسرانه در ایران را آزاد سازند.
****
برنامه‌ی نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر (The Observatory (FIDH-OMCT)) در سال ۱۹۹۷ به صورت برنامه‌ی مشترک فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و سازمان جهانی مبارزه با شکنجه ایجاد شد. هدف این برنامه مداخله در موارد سرکوب مدافعان حقوق بشر، جلوگیری از این سرکوب و چاره جویی در باره آن است. سازمان جهانی مبارزه با شکنجه و فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر هر دو از اعضای ProtectDefenders.eu هستند که سازو‌کار مدافعان حقوق بشر در اتحادیه‌ی اروپاست و جامعه‌ی مدنی بین‌المللی آن را برپا کرده است.
جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ايران (LDDHI)، در پی بسته‌شدن جمعيت ایرانی دفاع از آزادی و حقوق بشر (تاسيس ۱۳۵۶) در ايران در سال ۱۳۶۰ و تبعيد رهبران آن به خارج، در فروردين ۱۳۶۲ در پاريس تاسيس شد. جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران پیگیرانه نقض حقوق بشر در ايران را افشا و علیه آن مبارزه کرده است. کانون این فعالیت‌ها به‌ویژه الغای مجازات اعدام در ايران، حقوق زنان، زندانيان سياسی و عقيدتی و اقليت‌های قومی و دينی، آزادی بیان، گردهمایی و تشکل و موضوع‌های دیگر بوده است. جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ايران در سال ۱۹۸۶ به عضويت فدراسيون بين المللي جامعه‌های حقوق بشر در آمد.