در واکنش به استفاده‌ی مکرر از حق وتو در بحران‌های مهم و برای یادآوری مسوؤلیت جامعه‌ی بین‌المللی در محافظت از اشخاصی که در خطر نسل‌کشی، جنایت‌های جنگی و جنایت‌های علیه بشریت هستند و مسوؤلیت پنج عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل در خودداری از وتو در شرایطی که جهان برای اقدام به آنها نیاز دارد، دو ابتکار اکنون در دست بررسی است.
جای تأسف است که در غم‌انگیزترین نمونه‌های زمان مدرن، بعضی از پنج قدرت جهان در موارد زیادی از حق وتو برای حمایت از دولت‌های سوریه، اسراییل یا روسیه در مقابل قطعنامه‌های مربوط به جنایت‌های علیه بشریت و جنایت‌های جنگی علیه غیرنظامیان در فلسطین، سوریه یا اوکرایین استفاده کرده‌اند.
اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل مسوؤلیت دارند همکاری در داخل شورای امنیت را تقویت کنند تا سازمان ملل بتواند درگیری‌های بین‌المللی را حل و فصل و رعایت مؤثر حقوق بین‌المللی و محافظت از غیرنظامیان را تضمین کند. با قصور از ایجاد محیطی مساعد برای همکاری، اعضای دائمی شورای امنیت از اجرای مسوؤلیت‌های فردی و جمعی خود قصور کرده‌اند.
بر اساس پیشنهادی که فرانسه و مکزیک فعالانه دنبال می‌کنند، در صورت بروز شرایط مشابه و به‌منظور غلبه بر ناتوانی شورای امنیت، اعضای دائمی باید از استفاده از حق وتوی خود در موارد فجایع گسترده پرهیز کنند.
هم‌زمان، اعضای «گروه پاسخ‌گویی، پیوستگی، شفافیت» (ACT) نیز ابتکاری در دست دارند که خواهان تصویب مقرراتی است که بر اساس آن تمام اعضای سازمان ملل که از آن حمایت می‌کنند ـ و نه‌تنها اعضای دائمی شورای امنیت ـ می‌پذیرند علیه قطعنامه‌های شورای امنیت برای جلوگیری از جنایت‌های فجیع یا واکنش به آنها رأی ندهند.
نظر به این که امسال هفتادمین سالگشت سازمان ملل است، جامعه‌ی بین‌المللی باید به اعضای دائمی شورای امنیت تأکید کند که آنها باید به مسوؤلیت‌های‌شان عمل کنند و از آنها بخواهد با تعلیق حق وتو در مورد جنایت‌های فجیع و گسترده موافقت کنند و در این زمینه اعلامیه‌ی سیاسی فرانسه و مکزیک را بپذیرند. ما همچنین از گروه ACT می‌خواهیم فعالیت خود را به‌صورت مکمل با ابتکار فرانسه و مکزیک پیش ببرد.