23 آوریل روز وحشتناکی بود: شورای اروپا که قرار بود بالاخره در باره وضعیت «مصیبت بار» در دریای مدیترانه «دست به اقدام بزند»، با شدت بخشیدن به محافظت از مرزها، فقط تلاش کرد از اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن در مقابل مهاجران حمایت کند.
روسای دولت های اتحادیه اروپا، که با هیاهوی زیاد جلسه تشکیل دادند، فقط یک پیام برای هزاران انسانی ـ زنان، مردان و کودکان ـ داشتند که با تلاش برای رسیدن به جایی برای بازسازی زندگی‌شان خطر مرگ را می پذیرند و اغلب به مرگ می رسند. پیام این بود: «امنیت!» آنها کوشش نکردند به مسابقه در جهت معکوس بین کشورهای عضو به منظور پذیرش شمار هرچه کمتری از مهاجران و نپذیرفتن تمام مهاجران دیگر پایان دهند. واژه «خوشامد» در واژگان روسای دولت ها وجود ندارد.
وقتی بازماندگان از کار شمارش تلفات خود فارغ می شوند، مبارزه با مهاجرت از کشورهای دیگر، اخراج، بازگشت اجباری و بازداشت در مراکز ویژه و جرم انگاری ورود تنها بخشی از رویدادهایی است که پشت سر گذاشته اند. شورای اروپا با این اقدامات شرم آور پشت به مسؤولیت خود کرده و ننگ خود را به شمار کشتگان افزوده است.
انجمن ها و سازمان هایی که در سراسر اروپا از حق زندگی همگان در مکان های امن دفاع می کنند، نمی توانند این موضع را بپذیرند و در هفته های آتی در باره روش مخالفت با این سیاست مرگبار تصمیم خواهند گرفت.