Fédération internationale
pour les droits humains

ໃນ ວັນທີ 20 ມິນາ 2016, ສປປ ລາວ ມີ ໝາຍ ກໍານົດ ຈັດ ການ ເລືອກຕັ້ງ ສະມາຊິກ ສະພາ ນິຕບັດຍັດ ເປັນ ຄັ້ງ ທີ່ 6 ນັບຕັ້ງແຕ່ ການ ສ້າງຕັ້ງ ສະຖາບັນ ສະພາ ແຮ່ງຊາດ ຂື້ນ ເມື່ອ ປີ 1991. ປະຊາຊົນ ຜູ້ ມີສິດ ອອກສຽງ ຈະ ເລືອກ ເອົາ ຜູ້ແທນ ຈໍານວນ 149 ຄົນ ສໍາລັບ ລະຍະ 5 ປີ. ນັບວ່າ ເປັນ ຄັງ ທໍາອິດ ຊື່ງ ຈະ ມີ ການ ເລືອກຕັ້ງ ລະດັບ ທ້ອງຖິ່ນ ໂດຍມີ ຜູ້ ລົງ ສມັກ 360 ຄົນ ໄນ 18 ແຂວງ ທັງໝົດ ດວ້ຍກັນ.

ດັ່ງ ການ ເລືອກຕັ້ງ ທີ່ ຜ່ານມາ ການ ອອກສຽງ ຄັ້ງນີ້ ບໍ່ ສອດຄ່ອງ ຕາມ ເງື່ອນໄຂ ການ ເລືອກຕັ້ງ ຊື່ງຕ້ອງ ມີ ການ ແຂ່ງຂັນ ຢ່າງ ທ່ຽງທັມ, ເປີດໃຫ້ ທຸກຄົນ ຣັບ ສມັກ ແລະ ໃຫ້ ທຸກຄົນ ມີ ສ່ວນ ຮ່ວມ ໃນ ການ ເລືອກຕັ້ງ ຢ່າງ ເສຣີ. ການ ເລືອກຕັ້ງ ຄັ້ງນີ້ ບໍ່ ນັບຖື ເງື່ອນໄຂ ຂອງ ສົນທິສັນຍາ ສາກົນ ວ່າ ດວ້ຍ ສິດທິ ພົລະເຮືອນ ແລະ ການເມືອງ (International Covenant on Civil and Political Rights -ICCPR) ໂດຍ ມາຕຣາ 25 ບົ່ງວ່າ ການ ເລືອກຕັ້ງ ອັນ ແທ້ຈີງ ແລະ ຖືກຕ້ອງ ຈະຕ້ອງ ຄໍ້າປະກັນ ‘’ສິດເສຣີພາບ ແລະ ຈຸດປະສົງ ອັນ ແທ້ຈີງ ຂອງ ຜູ້ ໄປ ປ່ອນບັດ’’.

ກົດໝາຍ ອັນ ກົດຂີ່ ບັງຄັບ ທີ່ ອານຸຍາດ ເປັນ ທາງການ ໄຫ້ ມີ ພັກ ການເມືອງ ດຽວ ພຽງ ເທົ່ານັ້ນ, ເປັນການ ທີ່ ກີດກັ້ນ ບໍ່ໃຫ້ ພັທນາ ລະບົບ ການ ປົກຄອງ ແບບ ມີ ຫລາຍ ພັກ ການເມືອງ. ຜູ້ ລົງ ສມັກ ເລືອກຕັ້ງ ຈະຕອ້ງ ຖືກ ອະນຸມັດ ຈາກ ພັກ ປະຊາຊົນ ປະຕິວັດ ລາລ (ພປປລ). ພັກ ດັ່ງກ່າວ ຄວບຄູມ ຢ່າງ ເຂັ້ມງວດ ທຸກ ລະບົບ ຂອງ ການ ເລືອກຕັ້ງ ໂດຍ ອີງໃສ່ ຄະນະ ກັມມາທິການ ດ້ານ ການ ເລືອກຕັ້ງ ແຫ່ງຊາດ, ຕລອດ ເຖີງ ລະຍະ ການ ໂຄສະນາ ຫາສຽງ ອັນ ຈືດໝອງ ທີ່ ຖືກ ຊັກເຊືອກ ຢູ່ ເບື້ອງຫລັງ.

ການ ເລືອກຕັ້ງ ມີ ຂື້ນ ທັ້ງໆ ທີ່ ຣັຖະບານ ສປປ ລາວ ຍັງ ບໍ່ ສາມາດ ປະຕິຮູບ ລະບົບ ການເມືອງ ແລະ ການ ປົກຄອງ ແລະ ບໍ່ ສາມາດ ແກ້ໄຂ ບັນຫາ ອັນ ຫນັກໜວ່ງ ດ້ານ ການ ລວ່ງລະເມີດ ສິດທິ ມະນຸດ ໄດ້.